Hydrostatisch testen, ook wel hydrotesten genoemd, is het proces waarbij gascilinders worden getest op sterkte en lekkage. Deze test wordt uitgevoerd op de meeste soorten cilinders, zoals zuurstof, argon, stikstof, waterstof, kooldioxide, kalibratiegassen, gasmengsels en naadloze of gelaste cilinders, ongeacht het cilindermateriaal. Periodieke hydrotests valideren dat de cilinder in goede staat verkeert en geschikt is voor voortgezet gebruik gedurende een bepaalde periode.
Hydrotesten van cilinders is verplicht volgens richtlijnen van de Petroleum and Explosives Safety Organization (PESO). Naadloze hogedrukcilinders moeten elke vijf jaar een periodieke hydrotest ondergaan, of indien nodig, afhankelijk van de staat van de cilinder. Sommige gascilinders, zoals CNG en giftige gassen, moeten vaker worden getest, bijvoorbeeld elke twee jaar.
Tijdens een hydrotest wordt de cilinder onder druk gezet tot een testdruk, meestal 1,5 of 1,66 keer de werkdruk. Hiermee wordt de elasticiteit van het materiaal gecontroleerd, die na verloop van tijd verslechtert bij herhaalde vulcycli. De cilinder wordt onder druk gezet en vervolgens drukloos gemaakt om ervoor te zorgen dat deze binnen gespecificeerde tolerantiegrenzen terugkeert naar de oorspronkelijke afmetingen. Periodieke hydrotests bevestigen dat het cilindermateriaal nog steeds voldoende elasticiteit heeft voor veilig voortgezet gebruik.
De hydrotestprocedure houdt in dat de cilinder wordt gevuld met een vrijwel onsamendrukbare vloeistof, meestal water, en deze wordt onderzocht op lekken of permanente vormveranderingen. Water wordt vaak gebruikt omdat het bijna onsamendrukbaar is en slechts een zeer kleine hoeveelheid zal uitzetten. Als gas onder hoge druk zou worden gebruikt, zou het gas tot honderden keren zijn gecomprimeerde volume kunnen uitzetten, waardoor het risico op ernstig letsel ontstaat. De proefdruk is altijd aanzienlijk hoger dan de werkdruk, zodat er een veiligheidsmarge ontstaat. Normaal gesproken wordt 150% van de werkdruk gebruikt.
De cilinder wordt in een watermantel geplaatst met een bekend volume. De watermantel is verbonden met een gekalibreerde buret die de verandering in volume van het water in de mantel meet. De cilinder wordt vervolgens met water onder druk gezet totdat deze de testdruk bereikt. De druk wordt gedurende een bepaalde tijd vastgehouden, meestal 30 seconden of langer. Gedurende deze tijd zet de cilinder iets uit en verplaatst een deel van het water van de mantel naar de buret. De hoeveelheid verplaatst water geeft de uitzetting van de cilinder onder druk aan. Na de houdtijd wordt de druk opgeheven en trekt de cilinder zich terug tot zijn oorspronkelijke grootte. Het verdrongen water keert vanuit de buret terug naar de mantel. Het verschil tussen de begin- en eindwaarde van de buret geeft de permanente uitzetting van de cilinder aan.
De permanente expansie mag niet meer dan 10% van de totale expansie bedragen. Als dat wel het geval is, betekent dit dat de cilinder een deel van zijn elasticiteit heeft verloren en mogelijk scheuren of gebreken heeft ontwikkeld die de integriteit ervan in gevaar brengen. Dergelijke cilinders moeten buiten gebruik worden gesteld en vernietigd. De hydrotest controleert ook op lekken door eventuele drukdalingen tijdens de houdtijd te observeren of eventuele bellen die uit het cilinderoppervlak ontsnappen.
De hydrotestresultaten worden geregistreerd en op de cilinder gestempeld, samen met de testdatum en het identificatienummer van de geautoriseerde testfaciliteit. De DOT vereist dat hydrostatische hertests en herkwalificatie worden uitgevoerd door geregistreerde agenten die zijn gecertificeerd door de DOT en die een geldig Re-testers Identification Number (RIN) hebben gekregen van de DOT Research and Special Programs Administration (RSPA). Hydrotesten zorgen ervoor dat gascilinders veilig en betrouwbaar zijn voor het beoogde gebruik.
Posttijd: 09-okt-2023